Serwisy społecznościowe w strategiach komunikacyjnych sztabów wyborczych. Kampanie prezydenckie w Polsce w latach 2010, 2015 i 2

Komunikowanie polityczne to obszar, w odniesieniu do którego można zaobserwować rosnące zainteresowanie zarówno pod względem praktyki politycznej, jak i w wymiarze badawczym. Za szczególną formę komunikowania politycznego uznać należy jego internetową odmianę. Przez lata możliwości komunikacyjne związane z kolejnymi dostępnymi narzędziami znacząco się poszerzały, finalnie prowadząc do regularnego korzystania z serwisów społecznościowych przez podmioty polityczne na wszystkich szczeblach działalności: międzynarodowym, ogólnokrajowym i lokalnym. Głównym celem publikacji jest ukazanie rozwoju komunikowania politycznego w mediach społecznościowych na przykładzie kanałów social media kandydatów w wyborach na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz określenie interakcyjnych strategii komunikacyjnych, realizowanych przez nich i ich sztaby w tej sferze. Analizie poddana jest aktywności kandydatów za pośrednictwem ich oficjalnych profili w czterech serwisach społecznościowych (Facebook, Instagram, Twitter/X i YouTube). Dane i wnioski dotyczą prezydenckich kampanii wyborczych w latach 2010, 2015, 2020 (luty-maj) oraz 2020 (czerwiec-lipiec), czyli wszystkich, podczas których możliwe było dotychczas korzystanie z narzędzi social media. Taki zakres badań czyni niniejszą monografię pierwszym opracowaniem, traktującym tematykę komunikowania politycznego za pośrednictwem serwisów społecznościowych podczas prezydenckich kampanii wyborczych w Polsce w sposób całościowy.

***********

Publikacja jest pracą przemyślaną, w syntetyczny i logiczny sposób zaprezentowane są najważniejsze zagadnienia teoretyczne, które poruszają najistotniejsze, z punktu widzenia tematu pracy, kwestie. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż Autorka przeanalizowała bardzo obszerny materiał badawczy, który objął wszystkie posty opublikowane na czterech serwisach społecznościowych w rozbiciu na poszczególne kampanie prezydenckie.

Prof. ucz. dr hab. Małgorzata Koszembar-Wiklik

Monografia stanowi interesujący przykład ukierunkowania badań na komparatystykę aktywności komunikacyjnych w chronologicznie zestawionych ramach czasowych, dającą możliwość generowania wniosków odnoszących się do uchwycenia trendu zmian i ich dynamiki w kontekście zmieniającej się aktywności aktorów politycznych w mediach społecznościowych oraz konsekwencji tych zmian.

Prof. ucz. dr hab. Sławomir Gawroński

Istotność podjętego tematu wynika ze znaczenia, jakiego nabrały media społecznościowe w kampaniach wyborczych. Praca z jednej strony pokazuje, w jaki sposób sztaby wyborcze korzystają z dostępnych narzędzi, z drugiej jest swego rodzaju oceną kierunków komunikacji realizowanych za pośrednictwem tych narzędzi.

Prof. dr hab. Dariusz Tworzydło